2017-2018
2014-2015
Στη φετινή επέτειο της 17ης Νοέμβρη αντιπαραβάλαμε την αντίσταση των καλλιτεχνών που υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια με την όμορφη εικόνα που προβαλλόταν προς τα έξω από τους συνταγματάρχες. Αντλώντας το υλικό μας από το βιβλίο της ηθοποιού Κίττυς Αρσένη, «Μπουμπουλίνας 18», δομήσαμε τη γιορτή με τις αφηγήσεις της σχετικά με τα βασανιστήρια που υπέστη την περίοδο της Χούντας. Ακολουθώντας το παράδειγμα της εικαστικού Μαρίας Καραβέλα, δημιουργήσαμε ένα σκηνικό όπου δυο αντικρουόμενες πραγματικότητες συνυπήρχαν κατά τη διάρκεια της Χούντας. Η Καραβέλα άλλωστε αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί στη Γαλλία, αμέσως μετά το κλείσιμο της λογοκριμένης της έκθεσης το 1971, διότι στα έργα της αναφερόταν στα βασανιστήρια χωρίς περιστροφές. Τέλος, η εκδήλωσή μας επενδύθηκε μουσικά με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη τα οποία τραγούδησαν οι χορωδοί μας υπό την επίβλεψη και τον συντονισμό της μουσικού μας Καρδακάρη Νίκης. Αφιερώσαμε αυτή τη γιορτή στα ‘παλικάρια’ αρσενικού και θηλυκού γένους γιατί στα βασανιστήρια, στις φυλακές και στην εξορία επικρατούσε απόλυτη ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλλα αφού εκεί είχαν ίση μεταχείριση…
Υπεύθυνη καθηγήτρια για τον σχεδιασμό και την υλοποίησή της γιορτής ήταν η εικαστικός Λαμπροπούλου Μάγδα. Τα σκηνικά έγιναν στα πλαίσια του μαθήματος των εικαστικών.
*Για περισσότερο οπτικό υλικό βλέπε στα Καλλιτεχνικά.
2013-2014
Ανέκαθεν οι σχολικοί μας επέτειοι ήταν μια αφορμή για να αναφερθούμε στον πόλεμο, την ειρήνη αλλά και τον φασισμό. Σ΄ αυτή τη γιορτή της 17ης Νοέμβρη, χρησιμοποιήσαμε τα ανθρωπάκια θεατές του Γιάννη Γαΐτη για να κάνουμε κριτική στην απάθεια με την οποία αντιμετωπίζει ο σύγχρονος Έλληνας την έξαρση του φασισμού. Δραματοποιήσαμε την «Κηδεία της Ζωγραφικής» του Γ. Γαΐτη, που έχει σαφείς αναφορές στο Πολυτεχνείο, κάνοντας ένα μνημόσυνο των νεκρών του Πολυτεχνείου. H τέχνη του Γαΐτη ήρθε αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα της Ελλάδος στη Χούντα. Επανειλημμένα, αλλά σε διαφορετικές συγκυρίες κάθε φορά, τοποθετούσε τα ίδια απρόσωπα, μαζοποιημένα, παθητικά ‘ανθρωπάκια-θεατές’, που ελπίζουμε να μην είμαστε και ευχόμαστε να μη γίνουμε ποτέ. Στο κλείσιμο της γιορτής οι μαθητές μέσα από ένα εικαστικό δρώμενο όπου μετέτρεψαν τα ασπρόμαυρα κάγκελα του Πολυτεχνείου σε πολύχρωμο κήπο μας έδωσαν την ελπίδα ότι όλα μπορούν ν΄ αλλάξουν στο μέλλον.
Τα σκηνικά δημιούργησαν όλοι οι μαθητές του σχολείου μας και έγιναν στα πλαίσια του μαθήματος των εικαστικών. Υπεύθυνη καθηγήτρια σχεδιασμού και υλοποίησης της γιορτής η Λαμπροπούλου Μάγδα. Υπεύθυνη καθηγήτρια συντονισμού μαθητών και σχεδιασμού πρόσκλησης η Νικολαΐδη Κατερίνα.
*Για περισσότερο οπτικό υλικό βλέπε στα Καλλιτεχνικά.